วันนี้เมื่อ 6 ปีก่อน Blognone ได้โพสต์เนื้อหาครั้งแรก (node/1) ซึ่งก็ถือว่าวันนี้ (27 สิงหาคม) เป็นวันเกิดของเว็บนั่นเอง
ปีที่แล้วแม้ว่าจะเลขสวยครบ 5 ปี แต่เราไม่ได้ประกาศอะไรด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าผมลืม แต่ปีนี้ไหนเลยนึกออกแล้ว ขอเขียนถึงสั้นๆ ละกันครับ
6 ปีที่ผ่านมาเป็นการเดินทางอันยาวนาน ต้องขอบคุณผู้มีส่วนร่วมทุกท่านที่ช่วยให้เรามาถึงจุดนี้ได้ อย่างน้อยๆ ผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนว่า เลข node ของเราจะวิ่งจนถึงหลัก 10,000 (รอบหน้าเจอกันที่หลักแสนนะครับ)
การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดของเราในรอบปีที่ผ่านมาคงเป็นธีมใหม่เวอร์ชัน 4.0 ซึ่งต้องขอบคุณคุณ iMenn และ winggundamth ที่ช่วยให้มันสำเร็จขึ้นมาได้ ผ่านมาหลายเดือนธีมยังมีข้อบกพร่องอยู่หลายจุด อันนี้คงต้องให้รอกันอีกหน่อย จะค่อยๆ แก้ไขไปครับ
เพื่อไม่ให้บทความชิ้นนี้ยาวเกินไป ผมคิดว่าบทความที่เขียนขึ้นเมื่อครบรอบ 3 ปีของเว็บ ยังมีเนื้อหาทันสมัยพอสำหรับการครบรอบ 6 ปี แม้ว่าบริบทของการเขียน รวมถึงวิธีคิดและประสบการณ์ของผู้เขียนจะเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ถ้าใครยังไม่เคยอ่านก็ขอแนะนำ ถ้าใครอ่านแล้วก็อาจพิจารณาอ่านซ้ำ
ในงาน BTD3 ผมเคยประกาศไว้ว่าจุดหมายของ Blognone มี 3 ประการ
ให้ผมประเมินผลอีกครั้ง ข้อแรกนี่ผมคิดว่าเราก็ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง (วัดจากยอดผู้เข้าชม การอ้างอิง ฯลฯ) ส่วนข้อสองก็เริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในปีนี้ (สังเกตจากปริมาณโฆษณาที่เพิ่มขึ้น) ข้อสุดท้ายคงเป็นโจทย์ที่ต้องทำกันไปเรื่อยๆ ชั่วชีวิต ค่อยๆ พัฒนากันไป
แผนการในอนาคตของ Blognone ใช้ลูกมั่วมาโดยตลอด วางแผนกันระยะสั้นๆ ไม่ได้คิดอะไรไกล สิ่งที่ผมสามารถประกาศได้แบบไม่หน้าแตกในภายหลัง ตอนนี้มีอยู่ 2 เรื่อง
ส่วนความเคลื่อนไหวอื่นๆ ก็คอยติดตามเรื่อยๆ แล้วกัน
สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาที่สุดของ Blognone ไม่ใช่เรื่องสาวกแอปเปิล (อันนั้นก็เป็นปัญหาอยู่บ้างแต่ไม่ที่สุด) แต่เป็นแนวคิด "วิจารณ์แต่ไม่ลงมือทำ"
ผมกับคุณ lew มักหงุดหงิดเสมอ เวลาเจอคอมเมนต์ในทำนองว่า "ทำไมมีข่าว ... แล้วไม่เขียน" ซึ่งก็ยังมีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ
Blognone เป็นงานอดิเรก ไม่ใช่งานประจำที่มีภาระผูกพันต่อกัน คนอ่านมีสิทธิ์เลือกอ่านและไม่อ่าน ฉันใดฉันนั้น คนเขียนมีสิทธิ์เลือกเขียนและไม่เขียน เขียนเมื่ออยากเขียน ไม่อยากเขียนก็ไม่มีใครบังคับ เราอยู่กันเป็น "ชุมชน" ออนไลน์ที่ทุกคนไม่มีพันธะต่อกัน แต่มารวมกันเพราะมีความสนใจในเรื่องเดียวกัน และอาสาที่จะ "มีส่วนร่วม" (contribute) อย่างเต็มใจ
"ทำไมมีข่าว ... แล้วไม่เขียน" ผมตอบแทนให้ได้เลยตรงนี้ว่าเป็นเพราะคนเขียนไม่สนใจ ไม่ว่าง ขี้เกียจ ไปเที่ยว ป่วย ลาพักร้อน โดนเจ้านายใช้งาน ทะเลาะกับแฟน หรือบางท่านอาจไปตามหาความรักอยู่
แต่คำตอบที่เหมาะสมกว่า และผมอยากให้ทุกคนช่วยกันตอบแทนผม คือการถามกลับว่า "แล้วทำไมคุณเห็นข่าว ... แล้วไม่เขียน"
คำถามนี้จะช่วยลดสภาวะ "เอาแต่วิพากษ์วิจารณ์ไม่ยอมทำอะไร" ซึ่งเป็นปัญหาร้ายแรงของประเทศเรา (มันแอบซ่อนอยู่ลึกๆ ในจิตใจของเราทุกคน) และจะช่วยให้วงการไอทีไทยพัฒนาขึ้นอย่างแน่นอน
เจอกันคราวหน้าเมื่อครบปีที่ 7 ครับ