ผมสังเกตุการเขียนบล็อกของคนไทยมานานพอสมควร พอที่จะตั้งเป็นข้อสังเกตุได้ว่า คนไทยเขียนบล็อกด้วยอารมณ์ ไม่ค่อยสนใจหลักการหรือวิธีการสักเท่าไร ยกตัวอย่าง ไม่ค่อยเข้าใจว่า การเขียนบล็อก กับการเขียนไดอารี่ แตกต่างกันอย่างไร
ดังนั้นคนไทยจึงเขียนบล็อกเหมือนๆกันหมด ถึงแม้เว็บไซต์บางแห่งเขาจะพยายามแยกหัวข้อเป็นแต่ละประเภทให้ เช่น พันทิปดอทคอม แต่คนไทยก็เขียนตามอารมณ์ ตามความบันดาลใจที่จะเขียน จึงทำให้บล็อกของแต่ละคนเหมือนๆกันหมด ถ้าดูกันจริงๆแล้วมันเป็นการเขียนไดอารี่ทั้งนั้น
ไมโครซอฟส์เคยทำวิจัยออกมาเมื่อเร็วๆนี้ว่า บล็อกของคนไทยจะก้าวหน้ามากที่สุดในเอเซีย เขามีตัวเลขยืนยันว่าคนไทยนิยมเขียนบล็อกกันมากขึ้น และมีตัวเลขที่น่าสนใจว่า ส่วนใหญ่อายุของคนไทยที่นิยมเขียนบล็อกจะอยู่ที่อายุ 25-30 ปี จึงเป็นข้อสรุปได้อีกอย่างหนึ่งว่าทำไมคนไทยจึงเขียนบล็อกแบบเขียนไดอารี่
อีกประการหนึ่ง ยังมีคนเขียนบล็อกจำนวนหนึ่งนิยมตกแต่งรูปแบบของบล็อกให้มีความหรูหราพราวแพรว ไม่ว่าจะเป็นสีพื้นหลัง รูปภาพประกอบต่างๆ เรียกว่าตกแต่งกันอย่างวิลิศสะมาหรา โดยไม่คำนึงถึงในด้านเทคนิคว่ามันจะทำให้เครื่องโหลดช้าลงมาก คนเขียนบล็อกลักษณะนี้จะไม่คำนึงเรื่องเนื้อหาสาระของบล็อก น่าเสียดายพื้นที่ของเว็บไซต์ที่ต้องเสียไป
แต่แปลกครับใครที่เขียนบล็อกแบบมีเนื้อหาสาระ จะไม่ค่อยมีใครเข้าไปอ่านมากนัก สังเกตุจากคอลัมคอมเมนต์ท้ายบล็อกจะมีคนคอมเมนต์น้อยมาก แตกต่างกับบล็อกที่ไม่ค่อยมีเนื้อหาสาระ แต่มีลูกเล่นแพรวพราวจะมีคนเข้าไปอ่านและคอนเมนต์มากมาย สำหรับการเขียนภาษาไทยแบบวิปริตผิดหลักภาษาก็น่าเป็นห่วงมาก วัยรุ่นที่เขียนบล็อกตามเว็บไซต์ไทยหลายแห่ง ใช้ภาษาเขียนที่ผิดหลักภาษาไทยกันทั้งนั้น จะว่าเป็นแฟชั่นตามยุคสมัยนี้ก็ไม่น่าจะใช่ น่าจะเป็นความวิปริตของคนเขียนบล็อกเองมากกว่า
ผมได้แต่หวังว่าการเขียนบล็อกของคนไทยจะมีหลักการและมีเนื้อหาสาระมากกว่านี้ เพราะเมื่อออนไลน์แล้วมันก็คือสื่อสาธารณะรูปแบบหนึ่งนั่นเอง.