โดยทั่วไปแล้วการที่เราทำสำเนาไฟล์สื่อดิจิทัลเพื่อให้ผู้อื่นได้ใช้งานไฟล์ดังกล่าวหรืออัพโหลดไฟล์ที่ว่าสู่อินเทอร์เน็ตเพื่อให้คนอื่นดาวน์โหลดไปใช้งานนั้นถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ (แม้ว่าเราจะได้ไฟล์นั้นมาด้วยวิธีการถูกกฎหมายก็ตามที) ซึ่งตัวไฟล์ที่เป็นสำเนาก็จะถือเป็นไฟล์เถื่อนที่ผิดกฎหมาย
แต่แม้จะรู้ว่าเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง หลายคนก็ยังเลือกที่จะหาและแบ่งปันไฟล์สื่อด้วยวิธีนี้ โดยยกเหตุผลว่าไฟล์แท้ถูกลิขสิทธิ์นั้นแพงเกินไป Apple จึงหาวิธีที่จะทำให้คนซื้อสิทธิ์ใช้งานสื่อเหล่านั้นได้โดยเฉพาะ ในราคาที่ถูกกว่าการซื้อไฟล์แบบธรรมดา และนำเอาแนวคิดของระบบที่ว่าไปจดสิทธิบัตรได้สำเร็จ
แนวคิดของ Apple คือ ผู้คนสามารถทำการแยกซื้อ "สิทธิ์การใช้งาน" ของไฟล์สื่อได้ ตัวอย่างเช่น หากเราทำสำเนาไฟล์ภาพยนตร์มาจากเครื่องคอมพิวเตอร์ของเพื่อน เราสามารถซื้อสิทธิ์การดูภาพยนตร์นั้นมาจากร้านค้าออนไลน์ได้ (โดยไม่ต้องดาวน์โหลดไฟล์ภาพยนตร์ขนาดใหญ่มาจากร้านค้า) ซึ่งจะทำให้ไฟล์ภาพยนตร์ที่เราได้มาโดยการทำสำเนานั้นกลายเป็นไฟล์ที่ถูกลิขสิทธิ์ทันที
จากตัวอย่างข้างต้น Apple มองว่าการที่เราซื้อเฉพาะสิทธิ์การใช้งานโดยไม่ต้องดาวน์โหลดไฟล์ภาพยนตร์มาจากร้านค้าออนไลน์นั้น เป็นการลดการใช้แบนด์วิดท์และทรัพยากรอื่นของระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งก็น่าจะทำให้ค่าใช้จ่ายของฝั่งร้านค้าออนไลน์ลดลง ทำให้การตั้งราคาสิทธิ์การใช้งานนั้นทำได้ถูกกว่าราคาเต็มของไฟล์ภาพยนตร์
Apple เล็งว่าด้วยแนวคิดของระบบตามสิทธิบัตรนี้จะทำให้ผู้ใช้ได้รับความสะดวกตรงที่ดาวน์โหลดไฟล์เพียงครั้งเดียวก็สามารถทำสำเนาให้ผู้อื่นได้เลยเพียงแค่ซื้อสิทธิ์การใช้งานมาเพิ่มเติมให้ครบกับจำนวนสำเนา ซึ่งจะประหยัดเวลากว่าการที่ต้องดาวน์โหลดไฟล์เดียวกันซ้ำๆ หลายครั้งสู่อุปกรณ์หลายเครื่อง ในขณะที่ข้อดีสำหรับฝั่งผู้ผลิตและจำหน่ายสื่อนั้นก็คือ ระบบนี้น่าจะจูงใจให้คนที่นิยมใช้ไฟล์เถื่อน หันมาสนใจซื้อสิทธิ์การใช้งานเพื่อให้ถูกต้องตามกฎหมายมากขึ้นซึ่งเท่ากับรายได้ที่เพิ่มขึ้นของผู้ผลิตและจัดจำหน่ายสื่อนั่นเอง
ที่มา - TorrenFreak, ข้อมูลสิทธิบัตรจาก FPO