เทคโนโลยี Larrabee ของอินเทลปรากฏอยู่ในสงครามน้ำลายระหว่างอินเทลกับ NVIDIA มาหลายต่อหลายครั้งถึงประสิทธิภาพที่เหนือกว่าเทคโนโลยีปัจจุบันแบบขาดลอยจากการใส่ซีพียูคอร์รวมไปในชิปนับสิบคอร์ ที่น่าสนใจคือแต่ละคอร์นั้นใช้เทคโนโลยี P54C หรือซีพียูคอร์ที่ใช้งานในเพนเทียมยุคแรก
คำถามที่น่าสนใจคือทำไมอินเทลจึงเลือกใช้เทคโนโลยีเก่าเช่นนี้แทนที่จะเป็นสถาปัตยกรรม Core ในซีพียูรุ่นใหม่ๆ เช่น Core 2
คำตอบในเรื่องนี้คือประเด็นของพื้นที่และการพัฒนาการออกแบบ โดยหลังจากที่อินเทลหยุดทำตลาดชิปเพนเทียมไปแล้วนั้นทางกลาโหมสหรัฐฯ กำลังต้องการซีพียูสำหรับใช้งานทางการทหารอยู่ และได้เลือกเอาเพนเทียมของอินเทลไปใช้งาน
การออกแบบของ P54C ได้รับการพัฒนาโดยกลาโหมสหรัฐฯ เรื่อยมาอยู่หลายปีและเมื่อทางกลาโหมสหรัฐฯ จะเลิกใช้เทคโนโลยีนี้ ก็ได้โค้ดออกแบบกลับไปยังอินเทล พอเหมาะกับที่อินเทลกำลังหาคอร์ขนาดเล็กที่ปราศจากบั๊กเพื่อไปใช้งานใน Larrabee พอดี
ซีพียูคอร์ใน Larrabee นั้นไม่มีความสามารถการประมวลผลแบบ out-of-order ซึ่งมีในซีพียูรุ่นใหม่ๆ แทบทุกตัว การใช้เทคโนโลยีที่เรียบง่ายทำให้ซอฟต์แวร์แบบเธรดเดี่ยวทำงานได้ประสิทธิภาพเพียงครึ่งเดียวของซีพียูในตลาด แต่เมื่อใช้งานคอร์จำนวนมากในชิปได้อย่างเต็มประสิทธิภาพแล้วประสิทธิภาพรวมจะสูงขึ้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะประสิทธิภาพในเชิงพลังงานนั้นอินเทลระบุว่า Larrabee นั้นให้ประสิทธิภาพต่อพลังงานดีกว่าชิปปัจจุบันถึง 20 เท่าตัวเลยทีเดียว
ที่มา - ArsTechnica